Betonowanie: różne metody, zasady układania

В настоящее время производится бетонирование по SNiP 9.03.01-87 по несущим ограждениям и конструкциям, который заменил собой все ранее существующие СНиПы по этому виду строительно-монтажных работ. В данном случае речь пойдёт не о сборных, а о монолитных конструкциях, изготавливаемых непосредственно на стройплощадке, причём это возможно выполнить в любое время года и даже при любых погодных условиях.

Rozważymy teraz podstawowe sposoby robienia konkretnych rzeczy, a także pokażemy wam film tematyczny w tym artykule.

Metody

Uwaga SNiP 9.03.01-87 stosowany jest w budownictwie budynków i konstrukcji do układania monolitycznych konstrukcji betonowych i żelbetowych. Dotyczy to szczególnie ciężkiego, ciężkiego i porowatego (lekkiego) betonu, a także odpornych na działanie alkaliów i odpornych na ciepło mieszanin podczas strzelania i pracy pod wodą.

Wymiana

Ogólne zasady układania betonu

Zgodnie z SNiP 3.01.01-85 * (zamiast SNiP III-I-76, SN 47-74 i CH 370-78), przed rozpoczęciem prac betonowych należy uzyskać pozwolenie, zorganizować warunki wejścia na teren i dostarczyć obiektowi niezbędny sprzęt i materiały. Jeśli produkcja tego wszystkiego wymagała inżynierów, technologów i brygadzistów, to na budowie domu trzeba to zrobić samemu.

Sugeruje to, że oprócz przygotowania cementu, piasku, kruszywa i zbrojenia, a także narzędzi do wykopów i betoniarki, należy przygotować fundament na ziemi - platformę lub rów dla fundamentu.

Będziesz musiał usunąć wszystkie zanieczyszczenia z placu budowy własnymi rękami, a także wykorzenić rosnące tam drzewa i krzewy, które znajdują się bezpośrednio w strefie budowy lub za nią, ale w bezpośrednim sąsiedztwie, które przeszkadzają w pracy lub transporcie.

Musisz również przygotować głęboką platformę dla fundamentów płytowych (często używanych w garażach) lub wykopać rowek dla fundamentu taśmy, zgodnie z planowanym projektem budynku. Głębokość taśmy zależy od charakterystyki gruntu (falowanie, brak pęknięć itd.), A także od ciężaru górnej struktury, szerokość taśmy zależy od szerokości podstawy lub ściany, a w rzeczywistości będzie to stopień zużycia betonu podczas betonowania.

Aby ułożyć betonowy fundament, w każdym przypadku konieczne jest deskowanie, a w domu jest ono wykonane z gotowych desek lub desek, mocując je za pomocą różnych podpór i zacisków. Ponadto konstrukcje monolityczne z reguły są wzmacniane - w domu.

W tym celu zwykle stosuje się gładkie i / lub reliefowe zbrojenie o przekroju 8-14 mm. Tak więc za 5m³ konwencjonalne (nietypowe) monolityczne konstrukcje będą wymagać tony zbrojenia, a poniżej podajemy tabelę wag:

Uwaga Obliczenia uwzględniają masę całej ramy, czyli pręty poziome i pionowe.

W przypadku konstrukcji niskiej, reguły betonowania zwykle przewidują rozwiązanie klasy B22.5 lub B25 (M300 i M350), ale dodatkowo istnieje również mieszanina ziarna, więc drobnoziarniste roztwory nie są odpowiednie do wylewania fundamentu. Dlatego im wyższa klasa betonu, tym większa będzie frakcja kruszywa.

Bez względu na to, gdzie przygotowywana jest mieszanka betonowa (w automikserze, w betoniarce lub w wannie z łopatą), instrukcja zaleca najpierw mieszanie cementu, aby uzyskać jednolite mleko. Następnie dodać wymaganą ilość piasku, a po dokładnym wymieszaniu następuje zwrot do granulowanego kruszywa. Jeśli wykonasz tę sekwencję, właściwości wytrzymałościowe betonu wzrosną prawie trzykrotnie.

Niezależnie od tego, kiedy odbywa się betonowanie - jesienią, wiosną, zimą lub latem - w każdym przypadku instalacja wymaga zagęszczania i jest to najczęściej metoda wibracji w klubie zanurzeniowym. W tym celu najczęściej stosuje się wibratory elektryczne, ale mogą one również pracować z silnika akumulatorowego, dieslowskiego lub gaźnika - zasada pozostaje taka sama - amplituda oscylacji drgań jest tworzona za pomocą elastycznego wału, który w rzeczywistości jest napędzany przez ten lub inny silnik.

Istnieją również inne sposoby uszczelnienia świeżej mieszanki - jest to płyta wibracyjna (ubijanie) i odkurzanie, które można już przypisać specjalnym metodom układania mieszanki. Jednak każda z tych metod służy temu samemu celowi - eliminacji porów (porów), które pozostają po odparowaniu wilgoci z roztworu.

Szwy robocze

Podczas instalowania dużych obiektów, prawie nigdy nie jest możliwe, aby monolityczne elementy były całkowicie monolityczne, to znaczy jednoczęściowe, ponieważ nie zawsze jest możliwe ukończenie instalacji zaprawy. W takich przypadkach dochodzi do: jednej części zestawów mieszanek i rozpoczyna się proces utwardzania, a druga część, łącząca się z nią, nie ma wystarczającej przyczepności, dlatego zimne urządzenie do betonowania jest najsłabszym punktem w projekcie.

Przy instalowaniu różnych obiektów inżynieryjnych o złożonym charakterze, takich jak kolumny, łuki lub sklepienia, układ połączeń roboczych podczas betonowania jest możliwy tylko w miejscach przewidzianych z wyprzedzeniem przez planowany projekt. Ma to na celu zapewnienie, że obciążenie mechaniczne w takich miejscach jest minimalne, to znaczy kierunek szwu powinien być w położeniu prostopadłym do osi betonowanej konstrukcji.

Specjalne metody

• Metoda ta polega na usunięciu z już zagęszczonego betonu do 10% -25% zablokowanej wody przy użyciu osłon próżniowych, co poprawia dwa wskaźniki jednocześnie. Po pierwsze, przyspiesza utwardzanie mieszaniny (mniej czasu zajmuje odparowanie wilgoci w roztworze), a po drugie zwiększa gęstość monolitu, gdy pojawia się skurcz (pory zamykają się).

• W przypadkach, w których nie jest możliwe wykonywanie prac związanych z odprowadzaniem wody z terenu budowy (filary mostowe, zapory), stosuje się podwodny beton, a najczęściej jest to metoda VPT - pionowy ruch rur. Istota tej metody jest następująca: fundament prefabrykowanych konstrukcji żelbetowych ułożony jest na dnie zbiornika, a do nich rura składająca się z sekcji opada prawie pionowo. Jego dolna część jest wyposażona w zawór, który jest regulowany przez operatora od góry (aby nie dostać się do wody), a w górnej części znajduje się lejek do przyjmowania betonu.
• Roztwór wpływa do rury, aż zostanie całkowicie wypełniony, a następnie otwiera się zawór i mieszanina wypełnia szalunek pod ciśnieniem, wznosząc się ponad krawędzie dolnej części rury (wysokość windy zależy od wysokości słupa wody). Rura jest stopniowo podnoszona, usuwając nadmiar sekcji od góry i tak dalej, aż zostanie ułożona wystarczająca objętość monolitu.

• Istnieje również podwodne betonowanie metodą BP - metoda wznoszącego się rozwiązania, w której stosowana jest zaawansowana peleryna kamienia, na teren ogrodzony szalunkiem. W tym szkicu rury stalowe są obniżane, przez co mieszanina jest podawana pod ciśnieniem, jednak te same procesy zachodzą już tutaj, jak w metodzie ATF.

Пояснение. Понятие «торкретирование» происходит от существительного «торкрет», что означает цементно-песочную смесь.

• Metoda ta jest najczęściej stosowana do wzmacniania cienkich jednorodnych struktur (kopuł, łuków, sklepień), a także do eliminowania różnych wad mechanicznych i monolitycznych szwów.. Торкрет наносится на поверхность с помощью сжатого воздуха и специального оборудования - частицы смеси развивают скорость до 100м в секунду, что делает покрытие достаточно плотным. Недостаток данного метода состоит в том, что часть материала не удерживается на поверхности - просто отскакивает от неё, поэтому, такие потери называют «отскоком».

Betonowe układanie w zimie

Aby dotrzymać terminów wyznaczonych przez projekt, betonowanie odbywa się w zimnych porach roku, czyli w tym przypadku mamy na myśli proces, który odbywa się przy temperaturach powietrza od -5 ° C do -50 ° C przy pomocy sztucznego ogrzewania. Jednym ze sposobów jest ogrzanie betonu za pomocą promiennika podczerwieni - metoda jest dość wygodna, zwłaszcza, że ​​w tym procesie nie trzeba usuwać szalunku - tarcze nie stanowią przeszkody dla promieniowania podczerwonego.

Również na zimno używa elektrycznych termoogniw, które po prostu pokrywają cały monolit przez 3-4 dni. Ale takie ogrzewanie jest ograniczone, ponieważ jest to wygodne tylko dla struktur poziomych.

W celu ocieplenia ścian bardzo wygodne jest użycie ciepłego szalunku, w którym elementy grzejne są umieszczone bezpośrednio na deskach, a w przypadku ich awarii łatwo je zdemontować w celu wymiany. Pomimo wszystkich wygód szalunku grzewczego, ma on poważny problem - jest to jego wysoka cena.

W przypadku struktur pionowych mieszaninę ogrzewa się również za pomocą elektrod, które są wykonane ze zbrojenia o grubości od 8 mm do 14 mm. Są one pionowo przymocowane do roztworu w odległości 80-100 cm od siebie i służą jako anody. Rozgrzewka odbywa się kosztem zablokowanej wody zawartej w betonie. Metoda jest wygodna, ale dość kosztowna, ponieważ wymaga dużego zużycia energii.

Najczęściej do elektrycznego ogrzewania betonu stosuje się PNSV (stalowa osłona z drutu winylowego), która układa pętle wewnątrz wylanej konstrukcji. Zasilanie jest dostarczane do niego przez transformator obniżający napięcie, a w domu jako urządzenie stosuje się spawarkę.

Wniosek

Betonowanie terenu, obiektów architektonicznych i innych konstrukcji zawsze ma swoje cechy szczególne, w zależności od czynników zewnętrznych i warunków przyszłych obciążeń eksploatacyjnych. Jednak w przypadku każdej z metod obowiązują pewne zasady regulowane przez normy państwowe oraz przepisy budowlane i przepisy, które umożliwiają stworzenie solidnego monolitu do długotrwałego użytkowania.