Mieszanka betonowa: charakterystyka głównych składników i

Prawdopodobnie każdy wie, na czym polega konkretna mieszanka: bierzemy cement, żwir, piasek, mieszamy wszystko wodą aż do uzyskania jednolitej konsystencji i wlewamy do formy. Jednak, jak w większości przypadków, wszystko jest na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości podczas przygotowywania rozwiązania istnieje wiele niuansów, ponieważ stosunek głównych składników zależy zarówno od użytych substancji, jak i od celu betonu.

Rodzaje preparatów

Do miejsca docelowego

Proporcje mieszanki betonowej nie są stałe: w zależności od tego, co zostanie wykorzystane jako środek wiążący i wypełniacz, a także w jakich warunkach konstrukcja zostanie użyta, mogą się zmienić. Poniżej rozważamy klasyfikację betonów według kilku parametrów.

W zależności od celu kompozycje dzielą się na następujące grupy:

• Konwencjonalne rozwiązania. Służy do tworzenia bloków konstrukcyjnych, a także do wypełniania konstrukcji monolitycznych. W większości przypadków nie zawierają dodatkowych składników, z wyjątkiem modyfikatorów polepszających naturalne właściwości materiału.
• Materiały komórkowe. Mieszanina betonowa dla takiego roztworu zawiera zwykle kompozycję porotwórczą, która w procesie reakcji z komponentami wydziela gaz. Gaz ten w postaci małych pęcherzyków rozprzestrzenia się na grubość wylanego betonu, zapewniając wzrost jego wydajności.

Zwróć uwagę! Często w tej grupie materiałów znajdują się rozwiązania z wypełniaczami izolacyjnymi, takimi jak beton polistyrenowy, glinit, arbolit. W zależności od gęstości, kompozyty te mogą być wykorzystywane zarówno do wznoszenia konstrukcji wsporczych o niskim przewodnictwie cieplnym, jak i do izolowania już zbudowanych ścian.

• Betony hydrotechniczne. Charakteryzują się minimalną przepuszczalnością wody, nie są niszczone przez dłuższy czas w kontakcie z wodą. Zwykle używany do obcinania tam, mostów itp., Ale może być również stosowany w życiu codziennym - na przykład do układania studni.
• Specjalne preparaty. Zaprojektowany do użytku w ekstremalnych warunkach. Obejmuje elementy, które mogą wytrzymać obciążenia operacyjne przez długi czas. Ognioodporna (mieszanina cementowo-betonowa zawiera tlenek glinu, żużel, cegła szamotowa), materiały kwasoodporne, przeciwpromienne itp.
• Oddzielnie trzeba przydzielić roztwory pomocnicze, które obejmują, na przykład, mieszaninę początkową dla pompy do betonu. Kompozycję tę przygotowuje się w podobny sposób jak cement budowlany, ale dodajemy znacznie więcej wody (około 150 litrów do 2 worków cementu). Płynne "mleko betonowe" nawilża rurociągi i zapobiega powstawaniu korków.

• Wreszcie oddzielna grupa składa się ze związków naprawczych.. Należą do nich mieszaniny płynów (stosowane do przywracania powierzchni poziomych) oraz materiały tiksotropowe o niskim skurczeniu (stosowane w celu wyeliminowania defektów na pionowych ścianach). Główną zaletą tych produktów jest efektywna przyczepność do już spolimeryzowanego betonu.

Według głównej substancji

Bez względu na to, gdzie kompozycja zostanie zastosowana, musi być wykonana na bazie lepiszcza - substancji, która zapewnia przemianę mieszaniny w monolit.

Za pomocą tego parametru rozróżnia się następujące kategorie materiałów:

• Skład spoiwa cementowego. Najprostsza mieszanka betonowa według GOST wykonana jest na bazie cementu portlandzkiego o różnej wytrzymałości. Pozbawiony cementu i żużlu cement portlandzki są również wykorzystywane do budowy. Ta różnorodność jest najczęstsza, dlatego poniżej skupimy się głównie na jej cechach.

Zwróć uwagę! Ta sama kategoria obejmuje kompozycje naprawcze z nieskurczącym się cementem, a także mieszaniny ogniotrwałe o wysokiej zawartości tlenku glinu.

• Zaprawa gipsowa jest również zaliczana do grupy betonów. Materiał ten służy do wykończenia sufitów i wzniesienia przegrody. Połączenie gipsu z cementem pucolanowym zapewnia wysoki poziom wodoodporności, ponieważ takie mieszanki są wykorzystywane do naprawy łazienek.
• Rozwiązanie alkaliczne. Jest wytwarzany przez alkaliczną ekspozycję na drobno zmielone żużle. Stosuje się go przy wypełnianiu baz, produkcji klocków budowlanych, konstrukcji monolitycznych. Reakcje zachodzące w roztworze umożliwiają skuteczne wiązanie nawet kruszyw o niskiej jakości z wysoką zawartością gliny i frakcji mułu.

• Kompleksy polimerowo-cementowe. Zwykle zawierają cement portlandzki w mieszaninie z lateksem, żywicą poliuretanową lub epoksydową. Po polimeryzacji na powierzchni materiału tworzy się warstewka, która zamyka pory i zapobiega przenikaniu wilgoci do grubości materiału. Cement polimerowy stosowany jest do wykańczania podłóg, ścian, ścieżek ogrodowych itp. Podstawową wadą jest stosunkowo wysoka cena.

Wypełniacze

Parametry charakteryzujące mieszankę betonową mogą również obejmować skład wypełniacza. Bez tego komponentu do dyspozycji będzie tylko zaprawa cementowo-piaskowa, droższa i gorsza w stosunku do betonu wysokogatunkowego.

Używamy jako wypełniacza:

• Wapień. Tani i łatwy w obróbce, ale ma stosunkowo niską wytrzymałość (do 600). Zasadniczo można go stosować do wytwarzania związków podstawowych, jednak niska odporność na mróz ogranicza geografię użytkowania.

Zwróć uwagę! Kruszywo wapienne jest zwykle traktowane jako wypełniacz do cementu nie silniejszy niż M300.

• Żwir (wytrzymałość 800-1000). Dostępne, stosunkowo tanie, ma całkiem zadowalającą wydajność. Żwir ten najczęściej wykorzystywany jest przy przygotowywaniu betonowego roztworu własnymi rękami.

• Granit. Jest droższy od żwiru, ale przewyższa go wytrzymałością i odpornością na ciepło. Praktycznie nie ulega deformacji nawet przy nagłych zmianach temperatury, dlatego zaleca się stosowanie go jako wypełniacza do konstrukcji o wysokich wymaganiach wytrzymałościowych.

Osobna grupa składa się z wypełniaczy, które zapewniają zwiększoną izolację:

• Mieszanka claylay może być stosowana do odlewania monolitycznego oraz w postaci klocków. Rozszerzona glina ma wystarczającą wytrzymałość i odporność na wilgoć, dobrze zatrzymuje ciepło.
• Granulki polistyrenu wprowadza się do roztworu w celu poprawy jego właściwości termicznych. Im więcej polistyrenu, tym mniej będzie gęstości materiału, dlatego w instrukcji zaleca się stosowanie niektórych odmian tego betonu tylko jako podszewki.

• Trociny i zrębki używane są do produkcji tak zwanego drewna betonowego. Przy przestrzeganiu technik produkcyjnych drewno wypełnia prawie całkowicie traci podatność na wilgoć. W tym przypadku przewodność cieplna muru zmniejsza się wielokrotnie.

Najważniejsze cechy kompozycji

Klasa и марка бетона

Do oceny mechanicznych właściwości kompozycji stosuje się taki parametr jak wytrzymałość. Decyduje o tym przede wszystkim jakość spoiwa cementowego, a także właściwości wypełniacza. Siła pokazuje, jak skutecznie materiał może wytrzymać deformację.

Ta charakterystyka może być wskazana przez dwie wartości - markę i klasę:

• Marka betonu jest wartością, która pokazuje obciążenie ściskające (w kgf / cm²), которую может выдержать образец при условии полного набора прочности. К примеру, бетон марки M100 разрушается только при воздействии в 100 кгс/см².
• Jednak dzisiaj taka wartość jest często używana jako klasa - wskaźnik gwarantowanego (czyli według GOST, wdrożonego w 95% testów) wytrzymałości w MPa. Wartości marki i klasy są powiązane.

W poniższej tabeli podajemy przykłady użycia najpopularniejszych mieszanin:

  Zwróć uwagę! Zastosowanie mieszanki betonowej o szczególnej wytrzymałości jest regulowane dokumentami prawnymi, takimi jak GOST 7473-2010, SNiP 3.03.01-87, itp.

Do przygotowania betonu o różnych stopniach zwykle przyjmuje się pewne proporcje piasku, gruzu i wody.

К примеру, при использовании цемента M400:

• W przypadku cementu klasy M 100 -1 część cementu, 4,5 części piasku, 7 części pokruszonego kamienia.
• Do betonu M300 - 1 część cementu, 2 części piasku, 3,5 części pokruszonego kamienia.

W przypadku cementu M500 stosunek będzie różny:

• Бетон M100 - 1 часть цемента, 5,7 частей песка, 8 частей щебня.
• Beton M300 - 1 część cementu, 2,4 części piasku, 4,2 części pokruszonego kamienia.

Objętość wody jest zwykle wybierana w zależności od wymagań dotyczących płynności roztworu, jak omówiono poniżej.

Ruchliwość i stożek osadu

Podczas pracy z zaprawą bardzo ważne jest, aby była ona wystarczająco plastyczna: wtedy będziemy w stanie wypełnić szalunek lub formę mniejszą ilością siły roboczej. Mobilność mieszanki betonowej jest określona przez wartość stożka osadu. Pod tym wskaźnikiem zazwyczaj rozumie się stopień plastyczności świeżego roztworu.

Zanurzenie stożka jest jedną z kluczowych cech kompozycji i jest określane osobno dla każdej partii. Zwykle w dokumentach jest oznaczany indeksem P o wartości liczbowej od 1 do 5.

Im większa wartość, tym łatwiej rozwiązanie rozprzestrzeni się:

• Beton z mobilnością P2-P3 służy do zwykłych prac budowlanych. Z jednej strony zachowują swój kształt, az drugiej łatwo rozkładają się na szalunku.
• Związki P4 stosuje się przy wypełnianiu szalunku o złożonej konfiguracji, a także przy użyciu automatycznego podawania. W tym przypadku zwiększa się gęstość układania, co pozwala zaoszczędzić na przetwarzaniu drgań.
• Rozwiązanie z mobilnością P5 można stosować do naprawy małych pęknięć na powierzchni jastrychu betonowego.

Odporność na wilgoć

Kolejnym parametrem charakteryzującym betonową mieszankę jest jej odporność na wilgoć. Jest oznaczony przez indeks W wartością cyfrową równą ciśnieniu wody w (kgf / cm²), który jest w stanie wytrzymać standardową próbkę.

Beton z W8 do W12 uważany jest za wodoodporny.

Można ich używać:

• Do formowania ścian pomieszczeń podziemnych w obszarach o wysokim poziomie wód gruntowych.
• Do rozmieszczenia studni, szamb, zbiorników itp.
• Do wylewania misek basenowych.
• Do dekoracji konstrukcji hydraulicznych.

Aby zwiększyć poziom wodoodporności w produkcji roztworu w domu, możesz:

• Użyj cementu wyższej klasy.
• Wykonaj zagęszczanie wibracyjne materiału po wlaniu go do formy lub szalunku.
• Po procesie polimeryzacji beton ze specjalnymi impregnatami pokrywającymi pory.

Należy również zauważyć, że środki mające na celu zwiększenie odporności na wilgoć prowadzą do wyższych kosztów budowy, ponieważ należy je przeprowadzać tylko w razie potrzeby.

Odporność na niskie temperatury

Wreszcie, ważnym czynnikiem oceny mieszanki betonowej jest jej odporność na mróz. Decyduje o tym liczba cykli odszraniania i późniejszego rozmrażania, które mają miejsce, aż beton straci 5% wytrzymałości.

Zwróć uwagę! Mrozoodporność jest zwykle wskazywana przez indeks F, ale można również znaleźć tylko wskazanie liczby cykli.

Do zwykłej konstrukcji używany jest beton F100 - F250. Materiały o większej odporności na niskie temperatury są poszukiwane w regionach północnych lub w których struktura podlega stałemu zamarzaniu i rozmrażaniu.

Wniosek

Betonowa mieszanka jest raczej złożoną i wieloskładnikową kompozycją. Właściwie wybierając składniki i dokładnie obliczając ich stosunek, możesz uzyskać materiał o cechach, których potrzebujemy.

Oczywiście trudno będzie opanować całą mądrość bez odpowiedniego doświadczenia, dlatego zalecamy, aby początkujący odkryli film w tym artykule przed rozpoczęciem pracy.