Urabialność mieszanki betonowej: dokumenty regulacyjne,

Powszechnie wiadomo, że beton dzieli się na różne klasy wytrzymałości na ściskanie i odporności na zimno. Urabialność mieszanki betonowej jest parametrem, który rzadko jest zwracany; Tymczasem silnie wpływa na proces monolitycznego betonowania. Zapoznajmy się z odpowiednią terminologią i metodami klasyfikacji.

Co to jest

Urabialność betonu jest właściwością, która wpływa na jego zdolność do wypełnienia szalunku o dowolnym kształcie pod własnym ciężarem. W odniesieniu do mieszanin płynów nazywa się to mobilnością; dla mieszanin, które nie mogą płynąć pod własnym ciężarem, stosuje się inny termin - sztywność.

Co ciekawe: rozprowadzanie betonu, spontaniczne napełnianie formy jest zapobiegane przez adhezję cząstek wypełniacza między sobą i ściankami formy; w tym przypadku im większa cząsteczka, tym większy opór. Przyczyń się do niego jako duża ilość wody, cementu i specjalnych dodatków - plastyfikatorów.

Obecność lub brak porów w grubości monolitu zależy od mobilności roztworu. Brak ruchomości jest częściowo wyrównany przez splatanie i / lub układanie wibroizolacyjne; Jednak nie zawsze pozwalają pozbyć się ubytków. Tymczasem 2 procent objętości zajmowanej przez pory zmniejszy wytrzymałość konstrukcji o 10%; zwiększenie odsetka wnęk do 5% spowoduje 30-procentowy spadek wytrzymałości.

Wydaje się, że oczywistym rozwiązaniem byłoby wytwarzanie wyłącznie i wyłącznie wysoko ruchliwych mieszanek: w końcu płyną one doskonale, nie wymagają żmudnego łączenia ani energochłonnego wibrowania. Nie było jej tam: czasami nadmierna mobilność jest szkodliwa.

Podajmy kilka najprostszych przykładów:

1. Zbyt ruchliwa mieszanina zostanie wylana przez pęknięcia szalunku oszalowanego.
2. Podczas układania na podłożu ze zmiażdżonego kamienia, ruchliwy beton nie pozostanie na powierzchni, ale wejdzie do środka.

Dokumenty regulacyjne

Na parametr, który nas interesuje, wpływają dwa dokumenty normatywne:

1. GOST 7473-94 содержит общие требования к бетонным смесям и описывает их классификацию.
2. GOST 10181.1-81 регламентирует методику испытаний смесей на удобоукладываемость и применяющиеся для этих испытаний инструменты.

Rzućmy okiem na główne punkty obu dokumentów.

GOST 10181.1-81

Zacznijmy od metod testowych. Ich opis pomoże zrozumieć klasyfikację betonu przez urabialność.

Według GOST zakłada się, że mieszanina jest testowana na jeden z dwóch sposobów, w zależności od spodziewanej mobilności lub sztywności.

Teraz - trochę więcej szczegółów.

Urządzenia

Прибор для испытаний на осадку конуса - усеченный металлический конус с воронкой, упорами и ручками (читайте также статью «Алмазная чашка по бетону – ее виды и особенности»).

Aby przetestować sztywność mieszaniny wymaga dwóch urządzeń, z których każdy jest znacznie trudniejsze. Wibroaktywne to platforma, która oscyluje z prędkością 3000 oscylacji na minutę i amplitudą 0,5 milimetra. Samo urządzenie pomiarowe to cylinder ze statywem i masywną metalową tarczą z sześcioma otworami opadającymi na pręt.

Metoda badawcza

Zawarte w instrukcjach GOST dla zlecenia testowego przepisuje najpierw test mieszaniny o nieznanej charakterystyce zanurzenia stożka.

Technika jest niezwykle prosta:

1. Urządzenie jest zainstalowane na płaskiej blachy stalowej.
2. Przez lejek jest wypełniony betonem do testów.. Mieszaninę umieszcza się w trzech warstwach o równej grubości z obowiązkowym składaniem każdej warstwy. Sposób splatania i użyte narzędzie są ściśle regulowane: beton powinien być wirowany 25 razy na warstwie z prętem o średnicy 16 i długości 600 mm z zaokrąglonymi krawędziami.

Jest to użyteczne: szczerze mówiąc, ani materiał powierzchni, ani długość pręta nie mają prawie żadnego wpływu na wynik. Podczas testowania mieszaniny własnymi rękami można wykonać na przykład kawałek płyty pilśniowej lub sklejki oraz dowolny gładki kawałek zbrojenia.

1. Lejek został usunięty.
2. Nadmiar betonu na poziomie górnego odcięcia urządzenia usuwany jest kielnią.
3. Urządzenie delikatnie, płynne ruchy bez wytrząsania usunięte i umieszczone obok. Standard przewiduje nawet czas, w którym proces usuwania urządzenia powinien zająć od 3 do 7 sekund.
4. Linijka z podziałem nie większym niż 0,5 centymetra mierzy różnicę między szczytem stożka betonowego a górnym cięciem urządzenia. Powstała różnica będzie charakteryzować mobilność mieszaniny.

Dla większej pewności test powtarza się dwukrotnie. Wynikiem jest średnia arytmetyczna między dwoma pomiarami. Jednocześnie rozrzut między uzyskanymi wynikami pomiarów powinien mieścić się w pewnych granicach, w zależności od ich wartości bezwzględnej:

Nuance: w przypadku betonów o gruboziarnistych (ponad 40 mm) kruszywach stosuje się zwiększony stożek. Uzyskany przez pomiar za pomocą wyniku jest pomnożony przez współczynnik 0,67.

Jeżeli zanurzenie stożka wynosi zero, próbka jest badana za pomocą urządzenia drugiego typu.

1. Urządzenie jest sztywno przymocowane do wibroizolatora. Według GOST, w tym celu musi być dostarczony z kołnierzem.
2. Jak opisano powyżej, betonowy stożek umieszcza się w wydrążonym cylindrze urządzenia.
3. Statyw obraca się tak, że dysk zajmuje pozycję ściśle nad stożkiem i jest ustalany za pomocą śruby zaciskowej.
4. Dysk zostaje opuszczony na powierzchnię próbki, po czym włączane są wibracje i włączany jest stoper. Odliczanie ustaje, gdy tylko pasta cementowa zostanie wciśnięta przez dowolne dwa z sześciu otworów w dysku. Wynik w sekundach charakteryzuje sztywność mieszaniny.

GOST 7473-94

Kluczową informacją zawartą w tym dokumencie jest tabela, według której gatunek betonu jest określony przez jego wykonalność.

Ponadto norma określa wymagania dla wody używanej do mieszania (musi być zgodna z GOST 23732), skład mieszaniny i maksymalny procent błędów jej składników (dla cementu i plastyfikatorów - 1% dla kruszyw - 2%).

Aplikacja

W jaki sposób klasa mieszanki betonowej wpływająca na podatność na obróbkę wpływa na typowe obszary jej zastosowania?

Przydatne rzeczy

• Najprostszym sposobem zwiększenia mobilności betonu jest dodanie do niego wody. Jednak jego siła ucierpi; Takie rozwiązanie jest odpowiednie tylko dla nieobciążonych monolitów.

• Oprócz specjalnych dodatków - plastyfikatorów, których cena jest czasami dość nieskromna, aby zwiększyć mobilność roztworu, często dodają trochę (o łyżkę stołową do wiadra) płynnego mydła lub detergentu do zmywania.
• Przetwarzanie konstrukcji nośnych z gęstym wzmocnieniem (w szczególności ich cięcie lub wiercenie) jest wyjątkowo niepożądane. Między innymi w tym samym czasie naruszane jest zbrojenie, które ma być zakotwiczone na krawędziach otworu. Jeśli z pewnych przyczyn nie da się uniknąć uszkodzenia zbrojenia, zastosowanie kompromisu w postaci karbowania, wiercenia otworów w betonie i cięcia betonu zbrojonego diamentami może stanowić kompromis.

Falowanie klatki wzmacniającej pozwala wykonać bez dodatkowego zakotwiczenia; cięcie i wiercenie diamentowe nie naruszają wiązania między klatką wzmacniającą a betonem z powodu braku drgań uderzeniowych.

Ponadto: krawędzie otworów i otworów przy użyciu narzędzia diamentowego będą znacznie dokładniejsze niż w przypadku zastosowania perforatora i młotka pneumatycznego.

Wniosek

Надеемся, что изучение нормативных документов и таблиц не показалось читателю слишком скучным. Как обычно, в прикрепленном видео в этой статье можно найти дополнительную полезную информацию (см.также статью «Заливка и упрочнение бетона на примере устройства пола: последовательность работ и правила технологии»).

Sukcesy!