W obliczu betonu napowietrzonego: metody i ich cechy.

Beton komórkowy jest stosunkowo młodym materiałem budowlanym, który należy do produktów strukturalnych i termoizolacyjnych i umożliwia zwiększenie efektywności energetycznej konstrukcji nośnych i obudów. Jednak właściwości fizykochemiczne materiału wymagają jego ochrony przed oddziaływaniem na środowisko zewnętrzne, a my chcemy powiedzieć, jak wyliczyć dom z betonu komórkowego.

Technologia licowania betonu komórkowego

Beton komórkowy i jego właściwości

Газобетон – своеобразный материал, имеющий множество преимуществ и положительных качеств, однако, существуют также и некоторые условия его эксплуатации, невыполнение которых может привести к потере всех достоинств, ради которых были использованы блоки. Чтобы ни у кого не возникало сомнений по этому поводу, мы сначала рассмотрим свойства и особенности этого материала, на основе которых покажем необходимость тех или иных конструкционных решений (см.также статью «Армирование элементов монолитных железобетонных зданий: основы»).

Tak więc mamy przed sobą sztuczny materiał wykonany z piasku kwarcowego, cementu, poroforu i dodatków w postaci wapna, gipsu, żużli i zła. Proces produkcji wygląda następująco: do mieszanki cementowo-piaskowej dodaje się aluminiową pastę lub emulsję, która reaguje z wodorotlenkiem wapnia w roztworze, tworząc wodór i glinian wapnia.

Uwolniony wodór pieni roztwór i rozszerza swoją objętość jak ciasto, wypełniając formę. W rezultacie otrzymujemy porowaty materiał o ogromnej liczbie komórek o wielkości 1-3 mm, przypominający pianę kamienną. Zaprawa cementowa ustawia się, a blok nabiera siły pierwotnej.

Następnie bloki poddaje się obróbce w autoklawie lub obróbce w autoklawie, gdzie zapewniają końcową twardość i stabilność. Charakterystyka wytrzymałościowa betonu komórkowego jest znacznie gorsza od tradycyjnego betonu lub cegły, ale może być stosowana do budowy ścian nośnych w niskich konstrukcjach i do budowy obudów w budynkach o nieograniczonej liczbie pięter.

Podstawowe właściwości fizyczne określają zalety i wady tego materiału:

• Bloki mają gęstość od 300 do 800 kg / cu. m., który jest kilka razy mniejszy niż cegły, kamienia i betonu. W konsekwencji ciężar budynku zbudowanego z bloków z betonu komórkowego będzie kilka razy mniejszy, co oznacza, że ​​jedna z najdroższych konstrukcji - fundacja - stanie się kilkakrotnie tańsza;
• Przewodność cieplna betonu komórkowego jest kilkakrotnie mniejsza niż w przypadku cegły, podczas gdy w gazobetonie jest porównywalna z przewodnością cieplną drewna. Jednocześnie technologia układania bloków i grubość ścianek sprawiają, że energooszczędność ścian wykonanych z takich bloków jest wyższa niż w przypadku ścian z bali lub ścian z klejonego drewna klejonego;
• Wytrzymałość materiału na ściskanie sprawia, że ​​niektóre jego odmiany można nazwać materiałami konstrukcyjnymi, najczęściej strukturalnie izolującymi termicznie, a niekiedy wyłącznie izolującymi termicznie. Ta siła wystarcza jednak do zbudowania trzypiętrowych budynków;
• Wytrzymałość konstrukcyjna bloków pozwala na łatwe cięcie piłami do metalu, młotkiem w gwoździach i kotwicach, wiercenie i wiercenie narzędziami bez karbidowych haków. Wiercenie diamentowe otworów w betonie lub cięcie betonu zbrojonego diamentowymi kręgami jest tutaj bezużyteczne, a zatem beton komórkowy może być nazywany tanim i łatwym do obróbki, porównywalnym do drewna w tym wskaźniku;
• Porowata struktura sprawia, że ​​materiał jest bardzo higroskopijny, jego zdolność do wchłaniania wilgoci można porównać z gąbką. Jest to jedna z głównych wad, które wymagają obowiązkowych środków zapobiegających kontaktowi powierzchni bloków z wodą i parą wodną;
• Beton komórkowy idealnie przepuszcza parę i inne gazy, co czyni go lepszym od wielu innych materiałów, ponieważ jest w stanie utrzymać intensywną wymianę gazową z otoczeniem i naturalnie regulować wilgotność w pomieszczeniu, co jest bardzo ważne z punktu widzenia zdrowia i komfortu mieszkańców tego pokoju;
• Materiał zawiera dużą ilość soli alkalicznych - glinianów wapnia, które w kontakcie z kwaśnym środowiskiem, charakterystycznym dla ulicznych opadów zmieszanych z pyłem, nierównomiernie przyciemniają i psują wygląd ścian.

Zwróć uwagę! Jak wykazaliśmy, beton komórkowy ma wiele zalet, które są zachowane pod warunkiem, że jego powierzchnia jest chroniona przed wilgocią. Innymi słowy, zewnętrzna powierzchnia bloku wymaga obowiązkowej podszewki.

Jednak to nie jest cała prawda. Faktem jest, że higroskopijność materiału jest tak wysoka, że ​​może być nasycona wilgocią z wnętrza. W rezultacie jego gęstość wzrośnie, właściwości izolacyjne spadną, a procesy korozji rozpoczną się wewnątrz materiału.

Zwróć uwagę! Aby temu zapobiec, gaz musi być dostarczany na zewnętrzną powierzchnię powietrzem lub innymi słowy, aby przewietrzyć elewację.

Z tego powodu nieprzepuszczalne jest napawanie ścian z betonu komórkowego nieprzepuszczalnymi materiałami, w tym farbami tworzącymi powłoki, tworzywem piankowym, niewentylowanymi płytami z tworzywa sztucznego, tynkiem cementowo-piaskowym (z powodu niekompatybilności z blokami komórkowymi), cegłą bez szczeliny wentylacyjnej.

Istnieje technologia powlekania takich elewacji płytkami klinkierowymi z zaprawą łączącą się z przepuszczalną dla pary mieszaniną, jednak taka przepuszczalność dla pary może być niewystarczająca, a zatem technologia ta jest uważana za wątpliwą i kontrowersyjną.

Sposoby licowania

Как мы показали, облицовка ячеистого бетона – обязательная и необходимая мера. Более того, такая облицовка должна удовлетворять требования газообмена, а значит иметь сравнимую с газобетоном паропроницаемость или вентиляционный зазор (читайте также статью «Фигуры из бетона: советы по изготовлению»).

Wymagania te odpowiadają kilku rodzajom systemów elewacyjnych:

• Wentylowane zewnętrzne konstrukcje fasadowe, takie jak siding, panele ścienne, bunkier i tym podobne. Są jednym z najbardziej akceptowalnych rozwiązań pod względem ceny / niezawodności i są często stosowane;
• Specjalne tynki cienkowarstwowe do materiałów komórkowych. Wyróżniają się one zdolnością zatrzymywania wilgoci podczas procesu hartowania i dlatego są odpowiednie do wykańczania tego rodzaju bloków. Zastosuj w tradycyjny sposób, stosując siatkę zbrojącą z późniejszym zalewaniem;
• Cegła elewacyjna с обязательным вентиляционным зазором. Крепление облицовочного кирпича к газобетону осуществляется с помощью гибких связей с использованием анкеров, гвоздей, арматуры, пластин и т.п.;
• Barwienie specjalnych preparatów przepuszczających parę. Ta metoda wydaje się najmniej niezawodna z punktu widzenia ochrony bloków przed środowiskiem zewnętrznym, zwłaszcza w klimacie rosyjskim.

Zwróć uwagę! Izolacja termiczna elewacji wykonanych z materiałów komórkowych powinna być materiałami paroprzepuszczalnymi. Najczęściej używane płyty z włókien bazaltowych lub wełny mineralnej oraz materiały takie jak penofol lub polistyren będą tutaj nieodpowiednie.

Ze względu na niską wytrzymałość konstrukcyjną montaż wsporników do zamontowanych konstrukcji odbywa się z większą starannością na specjalnych kołkach rozporowych, a głębokość układania kotew i płyt do mocowania cegieł powinna wynosić co najmniej 100 mm.

Cegła elewacyjna

Biorąc pod uwagę specyfikę reżimów klimatycznych i temperaturowych naszych szerokości geograficznych, zalecamy odsłonięcie fasady z cegły.

Dla tych, którzy planują to zrobić własnymi rękami, opracowaliśmy instrukcję pracy magisterskiej:

1. Na etapie układania fundamentu należy zauważyć, że grubość ścian będzie równa grubości muru z bloków, plus szczelina 30-50 mm plus mur w jednej lub połowie cegieł. Zwis muru z podstawy nie powinien przekraczać 30 mm;

1. Na etapie budowy ścian nośnych można tworzyć zakładki elastyczne.. Jeśli są to talerze, zostają przybite do poziomej powierzchni i wyprowadzone, a następnie zamurowane między cegłami. Ponadto można uderzyć kotwicą w proces kładzenia ściany licowej o rozstawie 600 mm w poziomie i odległości 500 mm między rzędami (lub trzema lub czterema rzędami cegieł);

1. Jeśli planujesz ocieplenie elewacji, powinieneś wziąć pod uwagę grubość izolacji przy obliczaniu grubości ścian. Ponadto należy pozostawić szczelinę między izolacją a okładziną wynoszącą co najmniej 30 mm i pokryć płyty membraną wiatroodporną. Izolacja musi być paroprzepuszczalna;

1. W murze, produkty są pozostawione poniżej i powyżej o łącznej powierzchni wynoszącej co najmniej 1% powierzchni okładzinowej dla zapewnienia właściwej wentylacji ścian.;

1. Gwoździe spiralne mogą być również stosowane jako wiązka ścian, które są wbijane w ścianę na poziomie muru i zamieniane w mur.. Najbardziej akceptowalne z punktu widzenia inżynierii cieplnej są połączenia wykonane ze zbrojenia z włókna szklanego, które są wprowadzane w wywiercone otwory o mniejszej średnicy, a także osadzone;

1. Stosowanie stalowych elementów do połączeń nie jest tego warte, ponieważ szybko gniją pod działaniem korozji. Należy również zachować ostrożność w przypadku ocynkowanych płyt, lepiej jest używać części ze stali nierdzewnej lub plastiku;

1. W przypadku wykładzin należy używać wyłącznie cegieł licujących wysokiej jakości, ceramicznych lub krzemianowych.. W przeciwnym razie będziesz potrzebować kosztownej i czasochłonnej elewacji stiukowej lub innych wykończeń zewnętrznych, które ukryją wady czerwonej cegły.

  Zwróć uwagę! Lepiej jest wykonywać prace na okładzinach zewnętrznych w ciepłe, suche dni. Praca w niskich temperaturach lub podczas deszczu jest niepożądana.

Wniosek

Газобетонные блоки – превосходный строительный материал, который при правильном подходе и соблюдении технологии способен служить сотни лет, сохраняя тепло и уют в вашем доме (см.также статью «Бетонирование двора: советы новичку»).

W obliczu bloków odbywa się z uwzględnieniem niektórych zasad, które są rozpatrywane i wizualnie pokazane w wideo w tym artykule.