Produkcja płytek elewacyjnych samodzielnie

Prace nad samodzielnym wykończeniem elewacji budowanego domu należą do kategorii czasochłonnych i odpowiedzialnych operacji, których udana realizacja jest możliwa tylko w przypadku posiadania określonych umiejętności. Jednocześnie wykorzystanie zakupionych płytek dekoracyjnych jako materiału wierzchniego jest dość kosztowne dla niektórych właścicieli własnych domów.

W tym artykule postaramy się opowiedzieć o tym, jak produkcja płytek elewacyjnych własnymi rękami, a także podzielić się tajemnicami organizacji pracy tej klasy.

Wykończenie elewacji budynków odbywa się, jak wiadomo, na ostatnim etapie prac budowlanych i ostatecznie decyduje o estetycznym charakterze przyszłego domu. Właśnie dlatego na szczególną uwagę zasługuje kwestia wyboru odpowiedniego materiału wykończeniowego.

W kolejnych rozdziałach naszego artykułu rozważymy znane rodzaje wykończeniowych materiałów glazurniczych używanych do wykonywania płytek elewacyjnych; w nich również spróbujemy zdecydować, który z nich jest najbardziej odpowiedni do samodzielnej produkcji takich płytek.

Czynniki wpływające na wybór materiału

Płytki elewacyjne представляет собой облицовочный материал, используемый не только с целью декорирования фасадов. Он обеспечивает надёжную защиту от различного рода климатических воздействий.

Aby zminimalizować koszty wytwarzania materiałów do licowania, należy wziąć pod uwagę szereg powiązanych czynników, które wpływają na wysokość kosztów. Należą do nich:

• koszt surowców;
• technologia stosowana w produkcji płytek;
• rozmiar i kształt półfabrykatów;
• odcienie kolorów i dekoracje.

Należy zauważyć, że do produkcji płytek dekoracyjnych można stosować dowolną mieszankę suchą, począwszy od tradycyjnych mieszanek betonowych, a kończąc na ich specjalnych typach (np. Z terakoty lub klinkieru).

Korzystanie ze specjalnych formularzy

Do przygotowania formularzy używanych do produkcji płytek elewacyjnych potrzebne będą oryginały (najlepiej z dzikiego kamienia), które całkowicie powtórzą strukturę przyszłej okładziny. Wydruki (wrażenia) uzyskane z tych oryginałów będą formularzami, które można wykorzystać do tworzenia płytek. Rozważmy ten proces na przykładzie produkcji materiału okładzinowego "pod sztucznym kamieniem", wykonywanego metodą tzw. Odlewania wibracyjnego.

Przed rozpoczęciem pracy oryginalną suchą mieszankę (zgodnie z zaleceniami dotyczącymi jej stosowania) rozcieńcza się w ciepłej wodzie, a następnie wlewa do uprzednio przygotowanych form. Przed nalewaniem kompozycja jest dokładnie wymieszana i natychmiast po jej umieszczeniu w formach poddawana jest tak zwanej obróbce wibroakustycznej. Aby to zrobić, będziesz potrzebował specjalnego wibratora płaskiego (wibrator), na którym zostaną umieszczone wszystkie formularze przygotowane dla jednej partii.

W trakcie takiego przetwarzania małe cząstki mieszaniny opadają na dno, tworząc gęstą i wystarczająco mocną powierzchnię czołową przyszłego wyrobu płytkowego. Natychmiast po "ustawieniu" i stwardnieniu początkowej kompozycji, płytkę należy wyjąć z formy i odstawić na chwilę. W rezultacie otrzymujemy materiał okładzinowy z całkowicie gładką powierzchnią tylną iz przednią stroną, która dokładnie powtarza strukturę (rysunek i fakturę) oryginału użytego do jej wytworzenia.

Do produkcji płytek elewacyjnych o dowolnym rozmiarze można przygotować kilka różnych kształtów. W tym przypadku znaleziono interesujący wzór: im bardziej dostępne formy różnią się rozmiarem, tym bardziej naturalna będzie struktura fasady budynku.

Techniki barwienia i formowania

Aby uzyskać taki lub inny kolor przedniej powierzchni płytki, można zastosować jedną ze znanych metod, z których pierwsza polega na wymieszaniu specjalnych enzymów w przygotowanej kompozycji. Zgodnie z drugim sposobem zabarwienie przedniej części przedmiotu obrabianego przeprowadza się przez nałożenie na jego powierzchnię specjalnego barwnika.

Jedną z odmian pierwszego sposobu barwienia jest możliwość nalewania enzymu rozcieńczonego w wodzie na dno formy tuż przed wykonaniem płytki. Technika ta pozwala na malowanie produktów na wystarczającej głębokości i może być stosowana jako dodatkowa do drugiej metody.

Zwróć uwagę! Podczas formowania płytek elewacyjnych konieczne jest uważne monitorowanie dokładności zgodności z wymiarami geometrycznymi i wynikającą z tego strukturą powierzchni produktu. Należy zauważyć, że standardowa klasyfikacja dla tych właściwości wyrobów kaflowych nie istnieje, tak aby każdy producent wybierał je według własnego uznania.

Rodzaje okładzin: zalety i wady

Najczęściej stosowanymi rodzajami płytek używanych do elewacji okładzinowych są następujące rodzaje płytek:

• ceramiczny,
• beton,
• теракакотовая,
• klinkier

Abyś mógł wybrać najbardziej odpowiednią opcję dla siebie, powinieneś znać zalety i wady każdego rodzaju płytek.

Płytki ceramiczne z granitu

Płytki elewacyjne wykonane są z granitu ceramicznego poprzez mieszanie różnych gatunków gliny z dodatkiem piasku, skalenia, barwników i specjalnych enzymów mineralnych. Tak otrzymaną mieszaninę najpierw formuje się, a następnie umieszcza w piecu, gdzie w temperaturze rzędu 1300 ° C płytka przyjmuje ostateczną postać. Główne zalety tego typu to wysoka odporność na mróz, wodoodporność i odporność na zużycie powstałej powłoki. Wadami materiału granitowego jest przypisanie złożoności układania płytek ze względu na jego znaczną masę.

Beton плитка

Beton плитка изготавливается на основе классического портландцемента и хорошо просеянного песка с добавлением в них наполнителей и присадок, придающих изделию особую прочность и морозостойкость. Прошедшие вибропрессование формы сначала обжигаются в печи, а после остывания покрываются цветными герметиками. Достоинством этого вида покрытий является широкий выбор разнообразных текстур и цветовых оттенков, а также относительная лёгкость и невысокая стоимость. Каких-либо существенных недостатков у плиток этого класса практически не наблюдается.

Płytki z terakoty

Materiałem wyjściowym do produkcji płytek z terakoty jest specjalna glinka kaolinowa o porowatej strukturze, kalcynowana w piecu o temperaturze 1000 ° C. Zaletami tych powłok są prostota ich instalacji, odporność na skrajne temperatury i naświetlanie promieniami słonecznymi. Względną wadą produktów z terakoty jest ich niewystarczająca wytrzymałość mechaniczna.

Klinkier плитка

Do produkcji płytek klinkierowych stosuje się specjalne gliny łupkowe, kalcynowane w piecu o temperaturze 1300 ° C.

Jego zalety to niska absorpcja wilgoci, wysoka mrozoodporność, a także szeroki wybór kolorów i faktur, a także odporność na pleśń i pleśń. Jego jedyną wadą jest wysoka cena. 

Wideo

Zapraszamy do zobaczenia na własne oczy procesu wytwarzania sztucznego kamienia na elewację: