Podłoga w samej łaźni parowej

Jednym z najważniejszych etapów budowy wanny jest podłoga parowa. Główne rodzaje podłóg rosyjska wanna - beton lub drewno. Dobrze wykonana podłoga to komfortowy pobyt w wannie przez długi czas. W tym artykule przyjrzymy się, jak zrobić podłogę w łaźni parowej własnymi rękami z drewna. Weźmy na przykład rozmiar podłogi o wymiarach 2,5-3 metry.

Główne rodzaje podłóg

Drewniane podłogi mogą być dwojakiego rodzaju:

1. Wyciek
2. Niezabezpieczone.

Konstrukcja płynącej podłogi zapewnia prześwity do szybkiego usuwania wody. Potem woda gaśnie. Ten rodzaj podłogi ma dość prostą konstrukcję. Ułóż to najłatwiej. Jednakże, jeśli mieszkasz w regionie z silnymi mrozami, ta podłoga nie będzie działać, ponieważ nie jest wyposażona w izolację termiczną. Jeśli chodzi o nieprzepuszczalną podłogę, w tym przypadku deski układa się blisko siebie. W przeciwieństwie do umywalni, w łaźni parowej podłoga wykonana jest z dwustronnym ukosowaniem.

Zwróć uwagę! Jeżeli łaźnia parowa pełni funkcję przedziału prania, wówczas należy zainstalować odpływ.

W przypadku nieprzepuszczalnych podłóg należy wykonać paroizolację, hydroizolację i wykonać izolację.

W przeciwieństwie do drewnianej podłogi beton ma wiele zalet. Czas działania wynosi do pięćdziesięciu lat. Z kolei drewniane podłogi będą trwać około dziesięciu lat. Oczywiście do wykonania posadzki betonowej trzeba będzie więcej pracy, jednak jest ona w pełni uzasadniona. Podłoga taka może być ocieplona, ​​wykończona płytkami ceramicznymi i zorganizować dobry odpływ. Idealnie można ustawić ciepłą podłogę w łaźni parowej i pralce.

Oto jak zrobić odpływ wanny:

Cechy konstrukcji drewnianej podłogi

Jeśli chodzi o podłogę targową, należy powiedzieć, że powinna być wykonana z wysokością do 100 mm. Ta odległość od znaku zerowego przyczyni się do zachowania ciepła w łaźni parowej. W toalecie robi się odwrotnie: poniżej zera. Zasada ta jest ważna, aby zauważyć, że woda nie wpływa do sąsiednich pomieszczeń.

Dla czystej podłogi w łaźni parowej najlepiej jest użyć modrzewia. Trwałość i twardość takiego drzewa jest porównywalna do dębu, ale ze względu na wysoką cenę nie każdy może kupić modrzew. Alternatywnie można użyć świerkowych desek jodły, brzozy, sosny i olchy.

Zwróć uwagę! Elementy, które będą poniżej poziomu podłogi, powinny być wykonane z drewna sosnowego.

Przed ułożeniem płyty muszą być dobrze wysuszone. W przeciwnym razie surowiec może zostać zdeformowany. Co więcej, może powodować powstawanie szczelin między deskami, a także rozdzieranie śrub. Jeśli grubość płyty wynosi do 25 mm, wówczas występuje mniejsze ryzyko odkształcenia. Aby zapobiec nawet najmniejszemu prawdopodobieństwu odkształcenia podłogi, dodatkowo ustala się kilka opóźnień. Najlepiej użyć płyty o grubości 36 mm i szerokości 120 mm.

Przed układaniem płyt należy wykonać izolację i hydroizolację. Możesz kupić wełnę bazaltową do izolacji podłogi, a do impregnacji można użyć specjalnej wiatroszczelnej membrany hydroizolacyjnej, na przykład Tyvek Housewrap. Ten film charakteryzuje się jednokierunkową przepustowością. Dzięki temu zgromadzona wilgoć swobodnie wyjdzie spod izolacji. Na zewnątrz filmu i w ogóle nie przejdzie wilgoci.

Wszystkie dodatkowe drewniane konstrukcje mają następujące wymiary.

• Podszewka bary - 70? 100? 2960 mm.
• Czaszkowe pręty 40? 40 mm.
• Lagi 50? 180? 2460 mm.
• Deska nieobrzynana do podłoża 25 × 150 mm.

Skład i cechy konstrukcyjne podłogi

Do budowy odpowiedniej elewacji konieczne będzie wyłożenie prętów. Uprości to proces montowania opóźnienia i poziomowania go w poziomie. Co więcej, ich użycie sprawi, że struktura będzie silniejsza, a oni wezmą część ładunku.

Procedura układania podłogi jest następująca:

1. Na fundamencie listwy dopasuj skrajne listwy ślizgowe. W takim przypadku fundament powinien być pokryty warstwą pokrycia dachowego w dwóch warstwach. Centralna część drewna spoczywa na dwóch słupach podtrzymujących, a dwa skrajne końce na przeciwległych ścianach fundamentu.
2. Na szczycie tych barów będą opóźnienia. Powinny być cięte na całej długości ze spadkiem 20 mm do środka. W przypadku montażu podłoża, kostki czaszki są przybijane od dołu.
3. Po podłożu warstwa hydroizolacji układana jest na ścianie o wielkości do 25 cm.
4. Następnie izoluje się podłogę wełną bazaltową, a na wierzchu znajduje się membrana chroniąca przed parą i wilgoć.
5. Na samym końcu pozostaje ustanowienie podłogi wykończeniowej.

Pomiędzy wewnętrznym dnem bariery parowej a wykończoną podłogą powinien znajdować się odstęp wynoszący do 30 mm. Jest to konieczne, aby stworzyć wentylację. Obecność wentylacji całkowicie wyeliminuje gnicie i korozję, a sama podłoga będzie sucha.

Zwróć uwagę! Podczas układania płyt podkładowych i pnia powinna być szczelina do 1 cm między ścianą łaźni parowej. Po pewnym czasie dom z bali ustali się, a odległość ta wyeliminuje negatywny wpływ na strukturę podłogi.

Metody mocowania elementów konstrukcyjnych

Jakość pracy wykonanej bezpośrednio zależy od poprawności zamocowania każdego elementu. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, które łączniki są używane do instalacji podłogi w łaźni parowej i jak prawidłowo ich używać. Omówimy możliwe metody mocowania:

1. Aby przymocować tablicę do fundamentu, kotwa ma długość O12 mm i 140 mm. Podczas wiercenia w otworze kotwiącym ważne jest, aby nie dopuścić do pęknięcia fundamentu. Istnieją dwie metody mocowania. W pierwszym przypadku podkładka podpory śruby kotwowej jest zatopiona w drewnie. W drugim kotwica będzie miała długość zredukowaną dokładnie do wysokości frezowanego otworu. Na jednym drewnie będą potrzebne cztery śruby kotwiące.
2. Za pomocą ocynkowanego naroża o boku 60? 60 mm belka nośna jest połączona z kolumną wsporczą. Wymaga to śrub 5? 50 mm. Z każdej strony jest jeden róg.
3. Aby naprawić dzienniki za pomocą pasków pomocniczych są również używane kąty i śruby. Dostępne zworki między opóźnieniami są połączone z metalowymi uchwytami do lagowania.
4. Belkę czaszki można przymocować za pomocą wkrętów samogwintujących lub gwoździ ocynkowanych. Precyzja filigranowa nie jest tutaj konieczna, ponieważ pręty czaszki służą tylko jako uchwyt podłoża.
5. Jeśli chodzi o układanie gotowej podłogi (płyty pióro-wpust), mocowanie odbywa się na dwa sposoby: w szpic lub w rowek pod kątem 45 °. Każda łeb śruby musi znajdować się w jednej płaszczyźnie z płytą. Nie będą więc ingerować w dalszą instalację płyt. Jeśli zdecydujesz się zamontować w ostrzu, to pierwsza deska obraca się do ściany z wpustem, a jeśli do wpustu, to przeciwnie, z kolcem do ściany. Śrubę należy ostrożnie przekręcić, aby płyta nie pękła. Aby temu zapobiec, możesz wywiercić otwór w płycie przed przekręceniem. Jeśli średnica śruby wynosi 4 mm, wówczas otwór powinien wynosić 4,5 mm.
6. Do montażu paroizolacji i hydroizolacji użyto zszywacza budowlanego i zszywek. Etap mocowania wynosi 15 cm, a folia jest przyklejona do 30 cm.

Produkcja słupów

Pod ciężarem osób odwiedzających łaźnię parową, opóźnienia mogą się zmniejszać, zwłaszcza opóźnienie centralne. Aby temu zapobiec, wystarczy wykonać parę podpór o wymiarach 25 × 25 cm, które mogą być wykonane z cegły, drewna lub betonu. Uważamy, że najbardziej niezawodna opcja betonu:

1. Na początku prowadzi się znakowanie, w którym będą znajdować się podpory.
2. Następnie otwór jest wyciągany do głębokości 40 cm. Szalunki mogą być wykonane z krawędziowych desek.
3. Dno dołu jest pokryte piaskiem i zalane wodą, a następnie staranowane. Warstwa zagęszczonego piasku może wynosić 10 cm.
4. Dalej będzie warstwa gruzu na 15 cm, która również jest ubita. Rezultatem jest poduszka o grubości 25 cm.
5. Wewnątrz szalunku zaleca się nakładanie za pomocą papy. Dopasuj również kształtki o przekroju 10 mm. Pręty mogą być związane drutem. Do ścian szalunku ze zbrojenia powinna być odległość 50 mm. To samo powinno być odległością od podstawy.
6. Dalej jest betonowanie.
7. Każda wylana warstwa betonu o grubości 50 mm musi być ubita.
8. Zaleca się wypoziomowanie powierzchni nad szalunkiem za pomocą równego pręta.
9. Gdy beton jest suchy, możesz zacząć instalować podłogę.

Ta praca jest przygotowaniem.

Proces aranżacji podłogi w łaźni parowej

Każdy drewniany element przed instalacją należy kilkakrotnie potraktować środkiem antyseptycznym. Górna część fundamentu taśmy i powierzchnia wsporczych słupków są pokryte ciekłą smołą i pokryte materiałem pokryciowym w dwóch warstwach. Proces montażu podłóg w łaźni parowej składa się z kilku etapów:

1. Instalacja stojaków na łóżko.
2. Opóźnienie montażu.
3. Układanie podłoża.
4. Izolacja termiczna.
5. Wykończenie podłogi.

Rozważ każdy z tych etapów oddzielnie.

Montaż płyt podkładowych

1. Każde drewno jest oznakowane, a otwory wiercone są na kotwice. Zapięcie będzie na górze prętów. Drewno znajdujące się wzdłuż ścian zostanie zabezpieczone czterema kotwami. Środkowy pasek mocuje narożniki po obu stronach. Nie zapomnij zostawić małej szczeliny przy ścianie na wysokości 1 cm.
2. Aby osiągnąć dobry poziomy poziom wykorzystania. Aby uzyskać idealny horyzont, we właściwych miejscach należy zamknąć pręty lub elementy pokrycia dachowego. W innych miejscach może być konieczne przycięcie paska.
3. Ponadto, jako szablon, znaki są wykonywane przez otwory w drewnie, w którym otwory zostaną wywiercone w betonie pod kotwicą. Dotyczy to również belki środkowej. Narożniki są zamocowane, a punkty wiercenia zaznaczone.
4. Przed włożeniem śrub kotwiących należy wyśrodkować każdy otwór. Aby to zrobić, użyj metalowego pręta. Sprawdź również poziomy pasek.
5. Теперь их можно закрепить анкерами. Montaż płyt podkładowych завершена.

Opóźnienie montażu

Biorąc pod uwagę, że podłoga będzie miała niewielkie odchylenie w jednym kierunku, kłody wycina się z dwóch stron łaźni parowej wzdłuż centralnej osi. Dlatego też linia pionowa jest pobierana ze środka opóźnienia i mierzona jest długość 2 cm, a wynikowy znak jest połączony w górnym narożniku opóźnienia. Zgodnie z otrzymaną linią, opóźnienie musi zostać odcięte. Do tego procesu można użyć piły tarczowej, płaszczyzny lub innego odpowiedniego narzędzia.

Zwróć uwagę! Po dokonaniu cięcia na jednym opóźnieniu, użyj go jako szablonu dla pozostałych. Obciążenie przy każdym opóźnieniu będzie takie samo.

• Następnie należy przymocować pręty czaszki za pomocą śrub. Należy to zrobić, aby ostatecznie nie zakłócały one pomiaru poziomu poziomego.
• Na listwach oznaczenia są wcięte w odległości 5 cm od ścian. Ten rozmiar jest utrzymywany dalej od każdego elementu.
• Teraz ekstremalne opóźnienia są kładzione na listwach. Poziom jest sprawdzany.
• Do podkładu ich prętów muszą być bezpiecznie przymocowane rogi.
• Wewnętrzne opóźnienia są podobnie ustawione przez poziom, ustalone za pomocą kątów i śrub.
• Korzystając z segmentów opóźnienia, wykonuje się zworki między zainstalowanymi opóźnieniami. Mocowanie wykonuje Lagholder.

Układanie podłoża

Podłoga będzie pasować do każdej deski. Ponad nimi warstwa termoizolacyjna pozostanie w środku.

Zwróć uwagę! Używane deski muszą być antyseptyczne i pozbawione kory.

Grubość desek może wynosić do 2,5 cm, co nie komplikuje układania mat bazaltowych. Ta praca nie wymaga szczególnej troski i dokładności. Najważniejsze jest, aby upewnić się, że nie ma dużych odstępów między ułożonymi deskami.

Izolacja termiczna

Przede wszystkim układana jest membrana hydroizolacyjna, której ścianki są uwalniane do 3 cm, a na bocznych ściankach całego obwodu przymocowana jest zszywka. Jeśli szerokość folii jest niewystarczająca, połóż folię z zakładką na 30 cm, a folia przyklejona taśmą.

Membrana nie powinna mieć przerw. Kolejną warstwą będzie układanie mat bazaltowych lub wełny mineralnej. Powinna położyć wszystkie luki, aby nie było luk między opóźnieniami i samych mat. Wszelkie nierówności na matach zmniejszają efektywność izolacji termicznej, dlatego prace należy wykonywać ostrożnie.

Na samym końcu rozchodzi się ostatnia warstwa folii, która służy jako paroizolacja i hydroizolacja.

Wykończenie podłogi

1. Na początek prowizja jest montowana 2 cm wzdłuż krótkiej ściany. Ten pręt będzie podstawą pod koniec deski podłogowej.
2. Podczas układania pierwszej deski, upewnij się, że zachowana jest odległość 2 cm od ściany.
3. Wkręć wkręty w płytkę, tak aby zatrzaski były wgłębione.
4. Po ułożeniu pierwszej płyty kontynuuj instalację kolejnych.
5. Aby każda deska dobrze leżała na swoim miejscu, możesz ją uderzyć młotkiem od końca. Aby to zrobić, musisz użyć klocka, aby nie uszkodzić języka / wpustu.
6. Najlepszym rozwiązaniem jest dokręcenie śruby pod kątem 45 °. Pomoże to zapobiec pękaniu płyty.
7. Kiedy nadejdzie kolejna płyta, być może trzeba będzie ją obciąć. Nie zapomnij zachować odstępu 2 cm, aby dopasować ostatnią deskę do szpikulca / wpustu, możesz użyć klinów, prowadząc je między ścianą a deską.
8. Jest to technologia stosowana do podłóg. Po zakończeniu prac, podłoga musi zostać przetworzona, aby mogła zostać uruchomiona.

Właściwe narzędzie

Aby wykonać wszystkie powyższe prace, konieczne będzie zebranie i przygotowanie takiego narzędzia konstrukcyjnego:

1. Wiertarka elektryczna.
2. Wkrętak.
3. Plan
4. Instrukcja okrężna.
5. Piła do drewna.
6. Hammer.
7. Kievan
8. Zgrzytaj.
9. Stameska.
10. Zszywacz i zszywki.
11. Kwadrat.
12. Władca.
13. Ruletka
14. Poziom
15. Wiertła do drewna i betonu.
16. Elementy złączne.

Przydatne porady i wskazówki

W procesie wytwarzania podłogi w łaźni parowej należy wziąć pod uwagę fakt, że woda może gromadzić się w tym pomieszczeniu. Dlatego cała podłoga powinna mieć pewne nachylenie w jednym kierunku. W związku z tym odległość pomiędzy podłogą a ścianą powinna wynosić do 15 cm, w wyniku czego powstanie wentylacja podpodłogowa, w wyniku czego wilgoć i pleśń się tutaj nie uformują. Najważniejszym wymogiem jest to, aby wszystkie drewniane elementy były dobrze wysuszone.

Dlatego przejrzeliśmy szczegółowe instrukcje, jak zrobić od podstaw drewnianą podłogę w łaźni parowej. Jeśli są jakieś niejasności, możesz zadawać pytania ekspertom, którzy dostarczą wystarczająco szczegółowych informacji.