Instalacja klimatyzatora typu "zrób to sam": ręczna
Proces instalacji klimatyzatora można podzielić na dwa etapy: przygotowanie, czyli wybór lokalizacji, a także instalację. Oczywiście ważne jest, aby robić wszystko poprawnie, zgodnie z dokumentacją techniczną.
Niezależna praca będzie wymagać pewnych narzędzi. Na przykład do ewakuacji urządzenia potrzebna jest specjalna pompa. W przypadku wydłużania linii freonowej konieczne jest zwiększenie objętości czynnika chłodniczego.
Wybór lokalizacji
Punkt instalacji zależy od konkretnego rodzaju klimatyzatora: okna, telefonu, podłogi lub podziału. Obszar, w którym ostygnie i wnętrze. Lepiej nie kierować go tam, gdzie często siedzą ludzie, to jest na sofach, biurkach i łóżkach.
Jednostka wewnętrzna jest pożądana, aby mieć jak najbliżej progu. Wcięcia z sufitu, ścian i podłogi dla swobodnego przepływu zimnego powietrza powinny wynosić odpowiednio 15, 30 i 150 cm.
Moduł zewnętrzny jest montowany za oknem lub na prawo od niego, ale tak, aby boki nie zamykały otworu. Jeśli urządzenie zostanie umieszczone na parterze, zostanie ono zamontowane na wysokości nie mniejszej niż 3 m od ziemi. Zasady wymagają również umieszczania boksów na zewnątrz nie bezpośrednio pod słońcem oraz w miejscach dobrze wietrzonych przez wiatr.
Umieszczenie jednostek wewnętrznych i zewnętrznych powinno być optymalne z punktu widzenia linii freonowej i węża spustowego kondensatu. Aby to zrobić, należy wziąć pod uwagę grubość i materiał ścian elewacji.
Ilość czynnika chłodniczego zgodna z normami została zaprojektowana dla linii 5-6 m. Przy dłuższych długościach do systemu dodawany jest płyn chłodzący.
Z drugiej strony, minimalna dopuszczalna długość wynosi 1,5 m. Jeśli zawiesisz moduły "od tyłu do tyłu", dzieląc tylko przez zewnętrzną ścianę, wtedy trasa będzie musiała zostać zwiększona do wymaganego rozmiaru, kładąc pętlę za zewnętrznym kanałem klimatyzatora. Konieczne jest tłumienie wibracji i hałasu z urządzenia operacyjnego.
Etapy pracy
- Wywierć otwory. Lepiej jest kierować otwory do wycofywania autostrad z lekkim nachyleniem do ulicy, dlatego bloki wewnętrzne powinny znajdować się wyżej niż te zewnętrzne. Wymóg ten wynika z przyczyn technologicznych. Nie tylko czynnik chłodniczy będzie krążył w rurach, ale także olej o niskiej temperaturze do normalnej pracy urządzenia.
Najmniejsza średnica otworu w ścianie wynosi 5 cm .Jeżeli nie ma odpowiedniego wiertła, można wywiercić kilka otworów o mniejszym przekroju - pod każdym odpływem i drutem. W przypadku płyt betonowych z częstym chwytaniem zbrojenia - jest to zazwyczaj jedyny możliwy sposób. - Montujemy zewnętrzną część. Może wymagać usług wspinaczy przemysłowych. Zaleca się wykonywanie wszystkich operacji dla co najmniej dwóch osób, ponieważ urządzenie jest dość ciężkie, o wadze do 60 kg, w zależności od mocy. Najprostszym sposobem jest zawieszenie go na linach przymocowanych do kotwy, przymocowanych poniżej i dalej poziomo od punktu mocowania co najmniej 30 cm, w przeciwnym razie można go wyrwać wraz z częścią ściany. Oba uchwyty są mocowane za pomocą śrub kotwiących. Ważne jest, aby dokładnie obserwować poziomy poziom. Jeżeli blok jest zwisający, nagromadzony kondensat nie spłynie do rurki drenażowej.
- Zawieś moduł pokojowy.
- Zbieramy trasę czynnika chłodniczego. Rury miedziane są prostowane i przycinane do wymaganej długości za pomocą obcinaka do rur. Podstawową rzeczą na tym etapie jest prawidłowe toczenie końcówek. Urządzenie toczne składa się ze stożka i imadła. Koniec jest zaciśnięty w imadle o rozstawie 1,2-1,9 mm. Ta krawędź jest potrzebna do utworzenia obręczy pod nakrętką.
Rozgrzane rury wraz z odpływem i przewodem elektrycznym są owijane metalizowaną taśmą samoprzylepną i podłączone do wewnętrznego modułu klimatyzatora zgodnie z instrukcją.
Na tym etapie konieczne jest zainstalowanie ozdobnego pudełka. Należy to zrobić tuż przed podłączeniem ścieżki do jednostki zewnętrznej.
Następnie przeciwległy koniec autostrady musi być ostrożnie wyciągnięty, zabezpieczony przed gruzem, a także połączony. - Ostatni etap - usunięcie wilgoci lub próżni. Można to zrobić na dwa sposoby: wyrafinowany high-tech lub prostą metodę "zilch".
W pierwszym przypadku potrzebujesz pompy próżniowej i węża wysokociśnieniowego. Jeden koniec jest połączony z pompą, a drugi - ze szpulą portu gazowego. Aby było wyraźniej, spójrz na zdjęcie:
1 - port przewodu cieczy; 2 - port dla rury gazowej; 3 i 4 - zawory z nasadkami ochronnymi; 5 - szpula do uzupełniania i krwawienia freonu.
Proces pompowania trwa 5-7 minut, w zależności od długości toru. Następnie należy otworzyć zawór nr 4 na dopływ chłodziwa i natychmiast go zamknąć. Część freonu wypłynie. Ta metoda jest dostępna tylko wtedy, gdy długość rur przekracza 6 metrów i nie ma możliwości napełnienia klimatyzatora płynem chłodzącym.
Dzięki krótkiej trasie możesz wypróbować inną metodę, która nie wymaga pompy próżniowej. Konieczne jest odpowietrzanie powietrza z linii cieczą. W tym celu odkręcić nakrętki zaworów numer 3 i 4, a także zawór nr 5. Numer zaworu 4 należy obrócić o 90 ° na kilka sekund, aby wpuścić trochę freonu, a następnie wyłączyć. Teraz, klikając na zawór nr 5, musisz prawie całkowicie zwolnić mieszaninę czynnika chłodniczego. Prawie - ponieważ jego część musi pozostać i zapobiec wnikaniu powietrza zewnętrznego.
Po usunięciu wilgoci należy całkowicie otworzyć zawory gazu i cieczy i sprawdzić szczelność połączeń, zakrywając połączenia wodą z mydłem.